To jest wpis, w którym przyznaję się do błędów.
Mówię, czego bym nigdy nie napisała.
I wyjaśniam, dlaczego się cieszę, że nie zostałam dziennikarzem.
Strona 2 z 21
Bardzo znana restauracja. I bardzo nierówne opinie: jedni ją wychwalają, inni wręcz przeciwnie. Zamówienie składa się niejako w ciemno, nie wiedząc za bardzo, czego się spodziewać. Ale zwykle przychodzi się głodnym. Kelner przynosi talerz i zaczynasz jeść. Jak smakuje?
34 gigabajty informacji dziennie. Tyle przyswaja mózg przeciętnego internauty. Nic dziwnego, że czuję się ostatnio taka zmęczona i przytłoczona.
Stwierdziłam, że czas na dietę.
Czy rozmawiam z panią na krakowskim targu, czy pytam o drogę na Podlasiu, niemal każdy od razu wie, że nie jestem STĄD. Bezwiednie się demaskuję. Wszystko przez moje ulubione śląskie słowa. Ostatniego z listy prawdopodobnie nie znasz – choć jest takie oczywiste.
Kocham cię, ty potworze. Czyli o codzienności dwóch dwulatków.