Jak mogę za czymś tęsknić, skoro tak dużo moich rodaków mieszka w Londynie? Ano można. Za tym, czego nie ma na polskiej półce w najbliższym supermarkecie.
Niby globalizacja, dostaję paczki od rodziny i znajomych, mam w dzielnicy kilka miejsc z polską żywnością, a dzięki internetowi mogę sobie zamówić z dostawą cokolwiek skądkolwiek. Ale niektórych rzeczy wysłać się nie da. Pisałam w listopadzie o raczkowaniu po sklepach, i wciąż raczkuję, chociaż znacznie sprawniej. Jednak wraz ze zmianą pór roku oraz odwołaniem wyczekiwanych odwiedzin w Polsce zaobserwowałam w sobie dużo drobnych tęsknotek.
#1 Sklep papierniczy
Oczywiście są w Londynie sklepy papiernicze. Tylko albo dużo mniej liczne niż w Polsce, albo innego typu. Albo jedno i drugie. Brakuje mi po prostu polskiego papierniczego, takiego rzut kamieniem od domu. Z asortymentem, który znam od dzieciństwa, z markami, jakich używam od zawsze. Miejsca, w którym powiem, że chcę ostrzówkę i nikt na mnie dziwnie nie spojrzy. Pencil sharpener nie ma tylu niuansów.
#2 Drogerie
Rozpieścił mnie ten Kraków. Na każdym kroku drogeria, zwykle ta niemiecka na R. I pełne półki znajomych marek, wypróbowanych produktów, które nie uczulają ani mnie, ani mojej rodziny. Paradoksalnie, nie brakuje mi kosmetyków, a przynajmniej nie tak bardzo. Te do włosów dostaję w paczkach, te do reszty ciała mogę bez większych problemów znaleźć online. Najdotkliwiej odczuwam utrudniony dostęp do niemieckiej chemii domowej, a szczególnie do lawendowego płynu Frosch.
#3 Wędzony twaróg
Potrafię zrobić twarożek i nie jest to fizyka kwantowa. Ot, zsiąść mleko, potem je podgrzać, a na koniec odcedzić serwatkę. Żadna filozofia, a to ważne słowa w ustach człowieka, który skończył studia na Wydziale Filozoficznym. Na tym jednak moje serowarskie kompetencje się kończą. Wędzarni nie mam i mieć nie będę, zresztą gdzie, w wannie?
#4 Nowalijki
Brakuje mi tego czekania na sezon szparagowy, na młode ziemniaki i kapustę, na rzodkiewkę, ogórki gruntowe, bób czy botwinkę. Większość z tych rzeczy mogę teraz kupić od ręki, bo przecież zawsze można skądś sprowadzić coś, co akurat w Wielkiej Brytanii nie rośnie (jeszcze lub w ogóle). Przestały być wyjątkowe, więc już tak nie kuszą. Inne po długiej podróży kompletnie tracą smak. Ogórek wężowy w ogóle nie pachnie ogórkiem. I nie sposób przerobić go na małosolne.
#5 Jagodzianki z Zaczynu
Brytyjskie truskawki okazały się zaskakująco smaczne. Szkockie maliny też są bardzo w porządku. Borówek amerykańskich jest ile chcieć i chyba nawet część importuje się z mojej ojczyzny. Ale zwykłe czarne jagody, w dodatku zamknięte w arcymiękkiej bułeczce z kruszonką? Poproszę teleport na krakowskie Dębniki! Nigdzie nie jadłam takich boskich drożdżówek jak w piekarni Zaczyn. I na pewno nie zjem ich w Londynie.
#6 Lody na gałki
To już trochę proustowskie magdalenki, bo lody na Wyspach są, i to nawet moje ukochane gelato. Naprawdę, ja nawet NIE LUBIĘ lodów na gałki. Nie przeszkadza mi to za nimi tęsknić. Najlepiej żeby jeszcze były w zwykłych „wodnych” wafelkach, którymi zwykle gardzę. Nawet trochę brakuje mi stania w kolejce na Starowiślnej – chociaż zwykle na samą myśl o kolejce mam nerwowe drgawki. Kto powiedział, że tęsknota musi być racjonalna.
#7 Cukiernie
Moda cukiernicza w Londynie i w Krakowie to dwie różne bajki. Może mi smakować wegańskie brownie, bezglutenowy chlebek bananowy, ciasto marchewkowe z kremem z nerkowców, sernik na herbatnikach Digestive. Mogę przepadać za scones, biszkoptem Victorii czy banoffee pie. I zjadam je z przyjemnością! Tylko czasem, kiedy ktoś wspomina o rurkach z kremem, o serniku na kruchym spodzie, o drożdżowym z kruszonką – to przełykam głośno ślinę.
#8 Balsam do ust Tisane
Używam go od 22 lat i mimo że próbowałam wielu innych, żaden nie sprawdza się tak dobrze. Odkryłam ostatnio jakąś szkocką markę i skład wygląda obiecująco, ale podejrzewam, że i tak wrócę do mojego ukochanego słoiczka z czerwonym wieczkiem. Bo zapasy mi się kończą.
Ale tak poza tym, to się całkiem dobrze zaadaptowałam. Konieczność stworzenia całkowicie nowej bazy danych okazała się jednym z największych plusów przeprowadzki.